Don't Love เพราะไม่รัก
"เจ้.นี่เจ้จะหนีผมไปถึงเมื่อไหร่ ผมคิดถึงอ่า" "หยุดเลยไอ้โย ทำตัวเป็นเด็กไปได้ เห็นเพื่อนนั่งหัวโด่นั่นไหม..ออกไปให้ห่างเลย" "อยากกอดให้หายคิดถึงก่อนอ่ะเจ้" "ไอ้เด็กนี่!!" "ว่าเด็ก หรืออยากลองเจ้"
ผู้เข้าชมรวม
222
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
วาโย :
หนุ่มน้อยอารมณ์ดี หน้าตาดี ยิ้มแต่ละทีเซ็กซี่จนน่าหมั่นไส้ (เล่นกลอง)
อายุ 19 ปี สูง 176cm หนัก 64kg
ธานนท์ : หนุ่มน้อยสุดติ๋ม
หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก พูดน้อย เพราะใช้ดนตรีในการสื่อสารซะส่วนมาก (เล่นเบส)
อายุ 18 ปี สูง 174cm หนัก 54kg
โฟร์เบียร์ : สาวสวยหมวยไม่ค่อยอึ๋ม
โด่งดังในโซเชียลด้วยการ cover เพลง (ร้อง กีตาร์ได้บ้าง)
อายุ 21 ปี สูง 169cm หนัก 47kg
ก่อนเข้าเนื้อเรื่อง
“เฮ้ย นั่นมันเจ้เบียร์นิ เจ้ๆ ยู้ฮู
ทางนี้”วาโยกระโดดตัวลอยแล้วเรียกผู้เป็นเสมือนแสงนำทางในตอนนี้
ร่างบางหันตามเสียงที่เรียกแล้วก็รีบเอี้ยวตัวหนีในทันที
ทำไมหนีไม่พ้นไอ้หน้ามึนนี่สักทีนะ ไม่อยากจะเจอเลยให้ตาย..
“เฮ้เจ้ รอก่อน..เร็วๆนน
ตามไม่ทันได้นอนข้างทางนะ”วาโยพูดกับนน หรือธานนท์ เมดที่พึ่งรู้จักกัน
แล้วพากันรีบวิ่งตามคนร่างเล็กที่วิ่งหนีพวกเขาไป
“เจ้ อย่ามาแอบ ผมเห็น”วาโยพูด
เพราะเจ้เบียร์หรือโฟร์เบียร์พี่สาวข้างบ้านเล่นแอบหลังตนไม้ใหญ่
มันใหญ่ก็จริงแต่เขาไม่ได้โง่ โฟร์เบียร์รู้ว่าถูกจับได้ก็เลยออกจากที่ซ่อน
“แกเรียกฉันทำไม”นี่คือคำที่หญิงสาวทักเมื่อได้เจอกันในรอบสามปี
วาโยก็ไม่ได้โกรธหรือน้อยใจอะไรกับคำพูดมะนาวไม่มีน้ำนี้ เพราะมันได้ยินบ่อยจนชิน
ผิดกับคนที่แอบอยู่ข้างหลังที่คิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่อ่อนโยนสมกับเป็นหญิงเลย
“ป้าอรคุยกับเจ้ยังว่าจะให้ผมกับเพื่อนพักที่บ้านเจ้..ผมว่าต้องยังแน่ๆเลย
ดูจากที่เจ้วิ่งหนีพวกผมแล้ว..ไปเถอะเจ้ ผมหิว และก็เหนื่อยเอามากๆเลย”
“เดี๋ยวๆๆ เรื่องอะไร
แล้วพักอะไรฉันไม่รู้เรื่อง อย่ามาแกล้ง”
“ผมพูดจริง..ฟังดีๆนะ ต่อจากนี้
ที่บ้านเจ้ จะมีผมและก็เพื่อนผม ไอ้นนน่ะ สองคนเข้าไปอยู่เพิ่ม โอเคตามนี้
ผมเหนื่อยมากเลยอ่ะเจ้ กลับบ้านกันเถอะนะ..”วาโยพูดอ้อนเสียงหวาน
พร้อมส่งรอยยิ้มที่คิดว่าเซ็กซี่ที่สุดส่งออกไปให้
หวังว่าเจ้ที่อยู่ตรงหน้าจะรับฟังและพร้อมยินดีโอบรับช่วยเหลือเขา
แต่โฟร์เบียร์ไม่คิดอย่างนั้น เขาเกลียดที่สุดก็รอยยิ้มของไอ้น่ามึนนี่ล่ะ
คิดเสร็จจึงตบกบาลไอ้ที่มันคิดว่าจะทำให้ผู้หญิงหลงใหลในรอยยิ้มที่น่าเกลียดนั่น
“..แม่นะแม่
จะให้ใครมาพักด้วยก็ไม่ถามกันก่อน”โฟร์เบียร์พึมพำ แต่คนที่อยู่ข้างๆกลับได้ยิน
ทั้งหัวเราะคิกคักในใจ
เจ้หลงกลผมแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ
ธานนท์ที่ยืนอยู่ข้างๆ
ก็อดทึ่งในเล่ห์เหลี่ยมเพื่อนใหม่ไม่ได้ พูดเป็นตุเป็นตะเหมือนกับว่าคุยกับแม่พี่เขามาก่อน
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้บ่นว่าไม่มีที่ให้นอนอยู่แท้ๆ
ผลงานอื่นๆ ของ คาลาฟินา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ คาลาฟินา
ความคิดเห็น